Intencje modlitewne na miesiąc maj dla Koła Różańcowego
Intencja ewangelizacyjna:
Aby chrześcijanie w Afryce dawali profetyczne świadectwo pojednania, sprawiedliwości i pokoju, naśladując Jezusa miłosiernego.
Intencja parafialna:
Aby rodzice w naszej parafii byli dobrym wzorem dla swoich dzieci i by religijnie je wychowywali.
Żywy Różaniec jest wspólnotą osób, które w duchu odpowiedzialności za Kościół i świat i w wielkiej prostocie otaczają modlitewną opieką tych, którzy najbardziej jej potrzebują i są wskazani zwłaszcza w Papieskich Intencjach Apostolstwa Modlitwy.
Szczególnym przywilejem członków jest wierna, codzienna odpowiedź na prośbę Matki Bożej, kierowaną w każdym kolejnym objawieniu – aby odmawiać różaniec. Modlitwa ta wielokrotnie zmieniała bieg historii, przynosi też łaskę wzrostu w wierze – aż do świętości; ma moc egzorcyzmu.
Modlitwa różańcowa powstała w XII w., w trudnych czasach rozkwitu herezji katarów. Św. Dominikowi objawiła się Matka Boża i poleciła, aby nie tylko głosił kazania, lecz połączył je z odmawiania Psałterza NMP, czyli modlitwy złożonej ze 150 Zdrowaś Mario (tyle jest Psalmów w Piśmie św.) i 15 Ojcze nasz. Odmawianie Psałterza NMP porównywano do ofiarowania Matce Bożej 150 róż, dlatego tę modlitwę nazwano wieńcem z róż czyli różańcem. Modlitwa różańcowa jest niezwykle skuteczna. Okazała się wspaniałą bronią przeciw błędom herezji.
Od połowy XIX wieku najbardziej popularną różańcową wspólnotę modlitewną stanowi Stowarzyszenie Żywego Różańca, założone przez Paulinę Jaricot (1799–1862) w Lyonie w roku 1826. Papież Grzegorz XVI zatwierdził Stowarzyszenie i uczynił jego patronką rzymską męczenniczkę – Św.Filomenę. Żywy Różaniec w krótkim czasie rozprzestrzenił się w całej wyniszczonej rewolucjami i krwawymi rozruchami Francji, a następnie na całym świecie. Do Polski dotarł jeszcze w XIX wieku i istnieje w niemal każdej parafii.
W stulecie powstania, 3 maja 1922 roku, papież Pius XI uczynił go Papieskim Dziełem Rozkrzewiania Wiary i polecił wprowadzić w całym Kościele.
Paulina Jaricot napisała : „Najważniejszą... rzeczą i najtrudniejszą jest uczynić różaniec modlitwą wszystkich”
Organizacja
Członkowie podzieleni są na grupy zwane „Żywymi Różami“. Żywa Róża (albo Koło) składa się z 20 osób (tylu, ile jest tajemnic w różańcu), a każda z tych osób odmawia codziennie przynajmniej jedną tajemnicę (dziesiątkę) różańca. Koniecznie jednak tę, która zostaje powierzona do rozważania i odmawiania raz w miesiącu.
Przy zmianie tajemnic, co miesiąc, wszystkim członkom przydziela się kolejną tajemnicę do odmawiania, w taki sposób, aby w „Żywej Róży” były każdego dnia odmówione wszystkie tajemnice w sumie dwadzieścia. Tak więc, w całej Róży rozważany jest cały różaniec. Wszystkich członków Róży dotyczy taka zasługa, jakby odmówili cały różaniec.
Bardzo istotne jest to, że wszyscy członkowie Róży modlą się w tej samej intencji, która jest również zmieniana co miesiąc.
Opuszczenie tej modlitwy nie sprowadza grzechu ciężkiego, ale jest utratą zasługi.
Członkowie Żywego Różańca mają na celu, za pomocą wspólnej modlitwy, utrzymać się w wierności Bogu, wytrwać w dobrym i bronić od złego siebie i bliźnich. Chcą wielbić Maryję i naśladować jej cnoty. Powinni wystrzegać się ciężkich grzechów, nie tylko sami ich unikać, ale i innych od tych występków odwodzić i przed nimi przestrzegać.
Jeśli chodzi o czasokres rozważania tajemnicy, to jego minimum stanowi przylgnięcie sercem, to znaczy rozumem i wolą – oczywiście w wierze, nadziei i miłości – do Chrystusa i Maryi w danej tajemnicy. Właśnie to przylgnięcie, a nie samo powtarzanie 10 razy Zdrowaś Maryjo, stanowi o tym, że jest to modlitwa „różańcowa”, ustna i myślna, zewnętrzna i wewnętrzna, angażująca całego człowieka. Różaniec jest modlitwą przyniesioną z nieba i daną każdemu człowiekowi.